Onze laatste uurtjes in India gaan NU in. Het is mooi geweest. Heel mooi zelfs. Al begint de hitte en vermoeidheid toch wel zoetjesaan in onze kleren te kruipen. We kunnen nog nauwelijks 'pap' zeggen. Schrijven lukt nog net.

Chennai, waar we momenteel onze laatste uren slijten, is in grote lijnen vergelijkbaar met Delhi : dezelfde chaos en drukte, dezelfde armoede en miserie, dezelfde 'netheid'. Alleen is het hier zo`n 20 graden warmer, dus krijg je het aroma van het afval er als bonus bovenop. Wat we er ook bovenop krijgen is de geur van jasmijntjes : de meerderheid van de dames loopt hier met een halve boeket versgeplukte jasmijntjes in hun haren. En zo stapt een mens volledig bedwelmd van de bus (slechts deels door de jasmijntjes...) . :-)
En bloedheet is het hier. Het enige waar we momenteel toe in staat zijn is drinken om het daarna opnieuw te kunnen uitzweten. Het mag zelfs water zijn. Zo wanhopig zijn we. De Belgische koelte zal een welgekomen verademing zijn (al zal ik wellicht heel vlug spijt krijgen van deze woorden).

Maar goed, morgen om 9u30 beginnen we aan onze 3 vluchten (Chennai/Delhi, Delhi/Frankfurt, Frankfurt/Brussel). En dan komt de doemdenker in mij heel even naar boven : 3 keer dat er iets fout kan lopen. Want de reis is met een afgelasting begonnen en de vertragingen hebben zich ietwat als een rode draad doorheen onze reis gesponnen. Want u kent mij intussen : ik knijp er graag `even` tussenuit, maar als de dag gekomen is om terug huiswaarts te keren, kan het niet snel genoeg gaan. Hoe leuk het allemaal ook was.

Maar laat ons er gewoon van uit gaan dat alles volgens schema zal verlopen. Als we dan onze Indische klok met die van jullie gelijkzetten, komt het er op neer dat we om 5u `s morgens van de grond gaan, om 3 uur `s morgens in de luchthaven verwacht worden, en best om 2u een tuk-tuk aan de haak zien te slaan om ons een laatste keer heelhuids af te leveren. Wat zullen we er weer lekker frisjes bijlopen eens we rond middernacht thuis gaan arriveren. En wat een fantastisch idee, realiseer ik me nu, was het toch van mij om maandag alweer aan het werk te gaan...
In ieder geval : voor zij die zondag voor mijn ontbijt zorgen : graag een glaasje versgeperst mango-sap. Watermeloen-sap mag eventueel ook. Ik wil er niet al te moeilijk over doen. En, aub, sla op m`n handen als ik een halve kilo suiker in m`n koffie zou gieten. Want het zijn niet enkel goeie en gezonde gewoontes die die onverbiddelijke Indische zoetekauwen ons hebben aangeleerd.

Zo, dit was het dan voor de laatste keer vanuit India.

We eindigen met de woorden waar we mee begonnen zijn : Namaste !
U was een uitermate fijne virtuele reisgezel.

x