Ik zit een beetje met een soort van writer`s block. Je weet wel : je wil wel dingen op papier zetten, maar je gedachten zijn al verdampt, nog voor je de kans gekregen hebt ze in woorden om te zetten. Komt wel vaker voor bij zo`n tropische temperaturen, naar het schijnt, maar ik zit er intussen toch maar mee

Maar goed, hebben jullie geen boodschap aan. We persen er toch maareen korte impressie van de voorbije dagen uit. Leun maar lekker achterover en geniet maar ten vollemee : op en langs de de Goa-stranden waan je je in als het ware in eenBob-Marley-tijdperk : van tijd tot tijd wat reggae-muziek, cocktailtje,beach-boysdie je aansprekenmethet coole 'Hey, yo, my friend', strandwandelingetje, cocktailtje, lekker chillen op het strand, cocktailtje. Enkel het echte bak- enbraadwerk laten we liever aan ons voorbij gaan.Het is niet onze ambitie eruit te zien als 2 kleine negertjes. Het volstaat al dat we hier ongewildmet 2 kroezelkopkes rondlopen door de drukkende en vochtige zeelucht.Niet dat we hier op onze lauweren rusten. We haspelen onze dagelijkseportiekilometers er aan een razend tempo door.Ik ben al helemaal klaar voor de Torhoutse Nacht van Vlaanderen.

Klinkt allemaal vrij idyllisch, maar na een paar dagen hebben we het hier wel gehad. Eigenlijk hadden wetemidden de carnaval-festiviteiten moeten gezeten hebben. Echter, een bus met schoolgaande kinderen moet de 1 of andere ravijn ingeduikeld zijn, met 6 dodelijke slachtoffers tot gevolg. Gevolg : algemene afgelasting van het carnaval in Goa. Spijtige zaak voor die kinderen uiteraard. Wijzelf kunnen er wel mee leven. We hadden toch geen goesting om een praalwagen in mekaar te steken. Trouwens, niets kan wellicht tippen aan het carnaval in Rio de Janeiro.

Goa is trouwens ook weinig vergelijkbaar met hetechte India dat we de voorbije weken hebben gezien. Niet dat we kicken op zoveel armoede en miserie uiteraard. Maar moest je ons vertellen dat we in Spanje of Portugal zijn, we zouden het zowaar nog geloven ook - maar wellicht zitten de veelvuldige Portugese straatnamen en dies meer daar wel voor iets tussen. Behalve de taal dan : Hindi blijft Hindi voor ons. Of beter : Chinees. Maar het vegetarische en non-alcoholische Hindoeisme heeft dan weer zijn leiderspositie moeten afstaan aanhet meer herkenbare Christelijke : concreetvertaalt zich dat in het feitdat in het straatbeeld geenzwijnen meer loslopen, maar dat zenetjes in curry verwerktin restaurants geserveerd worden, en dat we niet langer met het schaamrood op onze kaken naar een frisse pintmoeten vragen -laat staan die ook nog uitdrinken. Praise the Lord !Uweet dat we nu eenmaal begaan zijn met onze gezondheid : niets is belangrijker dan de vochtbalansop peil te houdenonder dergelijke extreme en warme weersomstandigheden. De `Goanen` hebben zelfs hun eigen wijn geproduceerd : best vergelijkbaar met een mierezoete versie van cola. Maarzonder bubbels dan. Niet meteen mijn piece of cake dus. Ik heb al beter druivesap gedronken. India is duidelijk geen wijnland. Over het feit of het een bierland is, zijn we nog volop aan het experimenteren.

De Westerse toerist heeft hier trouwens ook al aardig z`n weg gevonden. M.a.w. : we vallen niet meer zo op met ons bleek velleke.Om heel eerlijk te zijn : eigenlijk worden we straal genegeerd. Geen mens die nognaar ons omkijkt. En dat terwijl we de voorbije dagen en weken eerder als 1 of andere bezienswaardigheid werden beschouwd (en Sybille met haar opvallende haarkleur al helemaal), we altijd wel weer eens met iemand op de foto moesten (al dan niet in het geniep), en we 1keer zelfsapenootjes werden gevoederd.We maken ons dan ook danig zorgen om onze populariteit. Alhoewel, bij nader inzien: we leken vooral in de smaak te vallen bij de Indische jonge gasten. U kon het al vermoeden : niet meteen mijn droom- of doelpubliek dus.

Tijd dus om de biezen te pakken. Morgen, zaterdag, vertrekken we richting Cochin, onze voorlaatste bestemming.Time flies.

Voila, voor zover mijnwriter`s block. Hoe zit het eigenlijk met dat van jullie? Kan ferm lastig zijn, niet ?